آب بندی پیپ ( Break-in )

آب بندی پیپ
آب بندی اولیه پیپ ( Break-in )

اب بندی اولیه  پیپ و یا به اصطلاح Break-in در مورد پیپ های نو امری است که باعث بحث های مفصل بر سر علل و چگونگی این موضوع شده !
اولین موضوع که باید توجه داشت چگونگی بارگذاری توتون برای شروع استفاده از پیپ میباشد .برای سالها پیشنهاد میشد که در ابتدا به اندازه نصف گنجایش آتشگاه پیپ توتون بارگذاری شود

و سپس به مرور زمان حجم توتون را افزایش داده تا به ظرفیت کامل آتشگاه برسیم ! با این باور که به این طریق میتوان لایه کربنی یا همان کیک لازم را بر روی دیواره داخلی آتشگاه از پایین به بالا بطور یکنواخت ایجاد کرد .دو مشکل وجود دارد :اول اینکه اگر لایه کربنی از پایین اتشگاه تشکیل شود و تا سوراخ هوای کف آتشگاه ادامه پیدا کند امکان بسته شدن سوراخ هوا به مرور زمان وجود دارد و بعد از مدتی  نیاز به باز کردن مسیر هوا ضروری به نظر میرسد .

دوم اینکه درصد خیلی کمی از پایپرها معمولا تمام توتون را تا انتها مصرف میکنند و درصد کمتری نیز بدون ایجاد رطوبت و شیره این کار را انجام میدهند !

پس میبینیم که نیاز به تشکیل لایه کربنی تا پایین آتشگاه پیپ ضروری نیست .موضوع دوم آب بندی اولیه آتشگاه پیپ بوسیله آب قند و یا عسل و یا …. برای ایجاد چسبندگی جهت تشکیل لایه کربنی است !این روش توصیه نمیشود !!!

به دلیل اینکه هر عامل خارجی جهت تسریع روند تشکیل لایه کربنی باعث بوجود آمدن لایه کربنی ترد و شکننده و ناپایدار میگردد و در هنگام ریمر و یا تمیز کردن آتشگاه امکان کنده شده قطعاتی از این لایه ترد و شکننده و بی محافظ ماندن بدنه اتشگاه  در محل لایه کربنی از بین رفته ، وجود دارد و در نتیجه امکان سوراخ شدن و از بین رفتن دیواره اتشگاه از داخل بر اثر حرارت بوجود میاید .

در موردد پیپ های میرشام توجه داشته باشید که از همان اول بصورت نرمال و معمولی مورد استفاده قرار گیرند و بعد از هر بار مصرف آتشگاه تمیز شود و به هیچ وجه نباید در داخل ابن نوع پیپ ها لایه کربنی ایجاد گردد .ریمر و تمیز کردن اتشگاه پیپ به منظور جلوگیری از ضخیم شدن بیش از اندازه لایه کربنی که باعث ایجاد ترک در دیواره پیپ میشود ، در فاصله های زمانی مناسب ضروری است .

بیشتر بخوانید :دلیل آب بندی پیپ و روش های آن