تاریخچه تمیز کننده های پیپ :
اگر تا به حال با کمبود تمیزکننده‌های پیپ (پایپ کلینر) مواجه شده باشید ، حتماً به ماهیت ضروری آنها پی برده‌اید . برای اکثر ما ، هر اسموک حداقل به چند عدد از آنها نیاز دارد و ما تمایل داریم ذخیره خوبی از آنها را نگه داریم ، به‌ویژه زمانی که رنج فوق‌العاده‌ی نبودشان را تجربه کرده‌ایم . چه برای باز کردن یک کانال دود مسدود شده باشد یا برای جذب رطوبت ناشی از صدای قل قل قریب‌الوقوع ، ما برای رسیدن به اسموک کردن‌های عالی ، به کمک آنها تکیه می‌کنیم .
قبل از دهه ۱۸۵۰ ، بیشتر پیپ هایی که اسموک می‌شدند از جنس گِل بودند . تعدادی پیپ از جنس مرشام و انواع دیگر نیز موجود بود ، اما در اقلیت قرار داشتند . برای اسموک کردن روزمره ، پیپ های گِلی غالب بودند و به راحتی تمیز می‌شدند . فقط کافی بود یک پیپ گِلی را برای چند دقیقه در شومینه قرار دهید تا تمام ناخالصی‌های داخلی آن بسوزد .
با رواج پیپ های برایر ، روش‌های تمیز کردن دیگری ضروری شد . همانطور که ممکن است حدس بزنید ، انداختن یک پیپ برایر در آتش توصیه نمی‌شود . برایر سخت و مقاوم در برابر آتش است ، اما ضد آتش نیست و همراه با جرم و کثیفی داخل شنک (قسمت متصل به کاسه پیپ) می‌سوزد و نه پیپ و نه جرم باقی نمی‌ماند .
تمیزکننده‌های پیپ (پایپ کلینر) بیش از هر زمان دیگری برای جلوگیری از صدای قل قل و تمیز کردن رسوبات تنباکو از کانال‌های دود اهمیت پیدا کردند .
تمیزکننده پیپ مدرن توسط هری استدمن و چارلز آنجل در روچستر ، نیویورک اختراع شد . این دستگاه ساده‌ای است ، اما دهه‌ها اسموک کردن پیپ های برایر مرطوب طول کشید تا توسعه یابد . از دو سیم نازک و قابل انعطاف به نام “هسته” تشکیل شده است که دور یک فیبر جاذب مانند پنبه پیچیده شده است . سال اختراع به سختی قابل تعیین است ، اما در اوایل دهه ۱۹۰۰ بود و مدت کوتاهی نگذشت که شرکت B.J. Long این اختراع را خریداری کرد و تولید انبوه آن را آغاز کرد .
همانطور که می‌دانیم ، B.J. Long هنوز تمیزکننده‌های پیپ را تولید می‌کند ، اگرچه بیشتر برای صنعت صنایع دستی . پیپ کش ها اکنون اقلیت مصرف‌کنندگان این محصول هستند . طبق صفحه “ما به چه کسانی خدمات می‌دهیم” در وب سایت B.J. Long ، فهرست صنایع تحت پوشش شامل “پزشکی ، ابزار و قالب ، آزمایشگاه‌ها ، بیولوژیکی ، دامپزشکی ، صنایع دستی ، نظامی ، دریایی و تولید” است ، بدون ذکر پیپ کش ها . در واقع، تمیزکننده‌های پیو اکنون بیشتر با نام “شنیل استم” شناخته می‌شوند .
هر چه که نامیده شوند ، ما فقط حدود ۱۰۰ سال است که از تمیزکننده‌های پیپ مدرن لذت می‌بریم ، اما قبل از آن چه چیزی وجود داشت ؟ قبل از ورود این اختراع معجزه آسا ، پیپ کش ها چگونه کنار می‌آمدند ؟
گفته می‌شود که پرها منبع اصلی ما برای تمیز کردن پیپ ها بودند ، همراه با نی‌ها ، سیم‌ها ، کاه‌ها و تیغه‌های بلند علف . با این حال ، مخترعان به تلاش برای یافتن چیزی بهتر ادامه می‌دادند ، زیرا به چیزی بهتر به شدت نیاز بود و می‌توانیم به آن اختراعات نگاه کنیم تا ایده‌ای از چگونگی آزمایش اسموکرها برای یافتن راهی مناسب برای تمیز کردن پیپ های خود قبل از تمیزکننده‌های پیپ مدرن به دست آوریم .
به عنوان منبع این تحقیق ، ما از مجموعه ثبت اختراعات ایالات متحده نوشته اس. پل جونگ ، جونیور استفاده می‌کنیم . این مجموعه در دو جلد و با عنوان “ثبت اختراعات ، طرح‌ها و علائم تجاری قرن نوزدهم برای پیپ های تنباکو و مواد مرتبط صادر شده توسط اداره ثبت اختراعات ایالات متحده ۱۸۵۸-۱۸۹۹″ (۱۹۸۷) است .
این مجموعه ۱۲۵۰ صفحه است که عمدتاً شامل ثبت اختراعات پیپ ( از جمله ثبت اختراع سیستم پیترسون آمریکایی ، که می‌توان استدلال کرد نیاز به تمیزکننده‌های پیپ را به شدت کاهش داد ) و همچنین تعدادی از محصولات جانبی مانند تمپر پیپ ، استم ها ، علائم تجاری ، ریمرها ، آسترها ، روکش‌ها ، فندک‌ها و بهبود طرح‌های فعلی پیپ را شامل می‌شود . ( این ثبت اختراعات را می‌توان در وب سایت ثبت اختراعات دولت ایالات متحده نیز یافت . )
برای موضوع فعلی ، تعدادی دستگاه تمیز کننده پیپ نیز گنجانده شده است و در میان ماشین‌های پیچیده برای تزریق محلول‌های تمیز کننده به داخل پیپ ، مواردی شبیه به تمیزکننده‌های پیپ همانطور که اکنون می‌شناسیم نیز وجود دارد .
به عنوان مثال ، در سال ۱۸۸۶ ، جان فورث از ناتینگهام ، انگلستان ، برای ثبت اختراع ایالات متحده برای تمیزکننده پیپ تنباکو خود درخواست داد :
” من تمیزکننده‌های بهبود یافته خود را با تغذیه یک دستگاه پیچاندن ، بافتن یا گیس بافی با یک هسته مرکزی از سیم نازک برنجی یا مسی می‌سازم و سپس سه یا چند رشته پنبه را به طول شش اینچ یا بیشتر ، بسته به طول استم پیپی که قرار است تمیز شود ، محکم به دور هسته سیمی می‌پیچانم ، می‌بافم یا گیس بافی می‌کنم .
سپس دستگاه متوقف می‌شود و هسته سیمی و رشته‌های پنبه به طول سه اینچ (کم یا بیش) از داخل دستگاه کشیده می‌شوند ، بدون اینکه رشته‌های پنبه پیچانده ، بافته یا گیس بافی شوند . ”
اختراع فورث آشکارا جد تمیزکننده‌های پیپ مدرن است ، اگرچه از فلز بیشتر و ضخیم‌تر با برس‌های فلزی در یک انتها برای ساییدن داخلی تهاجمی استفاده می‌کند .
ثبت اختراعاتی مانند این نشان دهنده کمبودهای دنیای پیپ در آن زمان و تلاش‌هایی برای پر کردن این خلاء است . ابزارهای چندکاره نیز مورد توجه قرار گرفتند ، مانند تمپر/تمیزکننده استم ترکیبی جی . استراکان در سال ۱۸۸۹ :
به نظر می‌رسد نخ‌های پیچانده شده قادر به بیرون کشیدن “شمتز” از کانال دود هستند و گنجاندن یک پایه تمپر فقط به راحتی آن می‌افزاید . اما کامل نبود . رطوبت هنوز هم یک مشکل بود و تا زمانی که مواد جاذب و به راحتی دور ریختنی به کار گرفته نشد ، به نظر نمی‌رسید که اسموک خشک‌تر قابل دستیابی باشد .
در سال ۱۸۹۲ ، فرانک دبلیو . کارپنتر ، ثبت اختراعی را ارائه کرد که از زاویه‌ای کاملاً متفاوت به مشکل رطوبت نزدیک می‌شد و در درخواست خود نوشت :
” این اختراع مربوط به تمیزکننده‌های پیپ تنباکو است و هدف آن ارائه یک دستگاه جدید برای استفاده پیپ کش ها است ، که توسط آن پیپ های تنباکو با هر شکل یا اندازه‌ای را می‌توان به راحتی و به طور موثر زمانی که توسط اسموک کردن مداوم و تجمع نیکوتین و غیره کثیف می‌شوند ، کاملاً تمیز کرد ، بدون نیاز به شستشو یا توسل به استفاده ناخوشایند و فقط تا حدی موثر از کاه ، سیم یا موارد مشابه .
اختراع کارپنتر یک درپوش است که به شکل یک دهانی برای هر اندازه محفظه تنباکو ساخته شده است . این دستگاه روی کاسه پیپ قرار می‌گیرد و برای دمیدن از طریق آن استفاده می‌شود ، رطوبت و زباله‌ها را از طریق فشار هوا از طریق استم و خارج از کانال دود در قسمت لب پیپ خارج می‌کند . این درپوش حاوی یک توری است تا خاکستر به سمت کاربر برنگردد و می‌توان از آن چه پیپ روشن باشد و چه نباشد استفاده کرد .
این ایده بسیار درخشانی است . بدون تمیزکننده‌های پیپ ، دمیدن در پیپ احتمالاً رایج‌تر و راهی خوب برای پاکسازی رطوبت از کانال دود بود . اما این یک شاخه فرعی از رویکرد تکاملی به تمیزکننده پیپ مدرن است .
با ثبت اختراع جان اسنایدر در سال ۱۸۹۶ به سراغ ایده‌های دورتر می‌رویم :
این دستگاه بسیار پیچیده به نظر می‌رسد و چیزی نیست که بتوان آن را به راحتی در کیف های جیبی تمیزکننده پیپ امروزی قرار داد . بدیهی است که برای تمیز کردن کامل پیپ پس از اسموک کردن طراحی شده است و نه برای جذب رطوبت هنگام اسموک کردن .
مخترع آن می‌نویسد :
“…هدف کلی آن ارائه یک تمیزکننده پیپ متشکل از یک پمپ و وسایلی است که از طریق آن اتصال هوابندی پمپ به کاسه هر پیپ به راحتی انجام شود ، به طوری که وقتی استم پیپ در آب یا محلول تمیزکننده مناسب غوطه‌ور می‌شود و پیستون پمپ به عقب و جلو حرکت می‌کند ، آب یا محلول تمیزکننده به طور متناوب از کل استم و کاسه پیپ کشیده و رانده می‌شود ، تا به سرعت و به طور کامل آن را از تمام رسوبات پاک کند .”
این دستگاه ما را به یاد یک مرمت‌کار معروف پیپ از ۲۵ سال پیش در کالیفرنیا ، جیم بنجامین ، می‌اندازد که به خاطر نتایجش مشهور بود . او از یک سیستم پمپ با الکل گرم استفاده می‌کرد که ممکن است مشابه بوده باشد ، اگرچه گرم کردن الکل باید به متخصصان سپرده شود و برای استفاده خانگی توصیه نمی‌شود . محلول‌های الکلی ، طبق تجربه ، بهترین حالت در یک لیوان با یخ یا در دمای اتاق برای پیپ ها هستند . برای اعتبار مخترع جان اسنایدر ، انتخاب محلول را به کاربر واگذار می‌کند . جالب است که چندین دستگاه پمپ مشابه در دهه آخر قرن به ثبت رسیدند .
یک ثبت اختراع ساده‌تر ، که مستقیماً با تمیزکننده‌های پیپ مدرن مرتبط است ، توسط ایرا استورجیس در سال ۱۸۹۶ ارائه شد . او آن را ” دستگاهی برای تمیز کردن پیپ های تنباکو ” نامید و شامل یک طول ساده از سیم سفت و سخت با یک سوراخ در یک انتها برای نخ کردن یک تکه پنبه یا مواد جاذب دیگر بود . این جنبه با توجه به پارچه پنبه‌ای قابل تعویض ، درجه‌ای از قابلیت استفاده مجدد را معرفی می‌کند . شفت سیم به صورت طولی شکاف داده شده بود تا عمل خراش دادن را انجام دهد و به حذف ذرات سرسخت از کانال دود کمک کند .
چیزی حتی نزدیک‌تر به تمیزکننده‌های پیپی که اکنون می‌شناسیم نیز در سال ۱۸۹۶ ارائه شد ، که به سادگی تمیزکننده استم پیپ نامیده می‌شد ، که توسط فردریک فریک از روچستر ، نیویورک اختراع شد . ( به نظر می‌رسد روچستر در آن دوره کانون خلاقیت تمیزکننده پیپ بود . ) این یک تمیزکننده یکبار مصرف است که از سیم خاردار نازک به عنوان هسته خود استفاده می‌کند :
این واقعاً سیم خاردار به معنای سنتی نیست ، بلکه سیمی با “مجموعه‌ای از خارها ، برجستگی‌ها یا برآمدگی‌های تیز است که ترجیحاً با بریدن یا ضربه زدن به فلز ایجاد می‌شود .” سپس پنبه ، کاغذ دستمال کاغذی یا مواد جاذب دیگر دور سیم پیچیده می‌شود و خارها آن را در جای خود نگه می‌دارند .
به نظر می‌رسد این دستورالعملی برای خراش دادن کانال دود است ، که باید صاف نگه داشته شود تا تلاطم کاهش یابد و دود خشک‌تر ایجاد شود . اگرچه این اختراع بیشتر از نمونه‌های قبلی شبیه تمیزکننده‌های پیپ مدرن است ، اما بسیار غیرعملی است .
اختراع تمیزکننده پیپ ویلیام بلیس در سال ۱۸۹۸ کمی گیج‌کننده است . با عنوان “طرح برای تمیزکننده و منحرف کننده دود” ، به نظر می‌رسد یک سیم فلزی است ، اگرچه جنس آن مشخص نشده است ، و پیچ خورده است ، احتمالاً برای گرفتن رسوبات ، که هدف تمیز کردن پیپ آن را توضیح می‌دهد .
جنبه “منحرف کننده دود” این ثبت اختراع دشوارتر است . درخواست ثبت اختراع فقط می‌گوید : “…طرح من شامل یک قسمت است که دارای یک شیار مارپیچ است و دارای یک سر است که در قسمت زیرین آن شیارهای شعاعی وجود دارد .” هیچ توضیحی در مورد چگونگی انحراف دود توسط این دستگاه وجود ندارد .
با این حال، آقای بلیز دو ماه بعد طرح اصلاح شده‌ای را ارائه کرد :
این نسخه توضیح می‌دهد که هدف این دستگاه ماندن در داخل کانال دود است ، که مطمئناً دود را منحرف می‌کند ، اگرچه درک اینکه چگونه هر نوع کششی ممکن است باقی بماند دشوار است . برای تمیز کردن پیپ برداشته می‌شود و شامل یک خراشنده برای جدا کردن ناخالصی‌ها است . متن ارائه شده عمیق‌تر از مدل قبلی است و به سوال جنس پاسخ داده می‌شود : “… منحرف‌کننده و تمیزکننده دود بهبود یافته من… ترجیحاً از یک قطعه جامد از مواد مناسب تشکیل شده است – مانند سیم ، لاستیک سخت ، چوب یا الیاف چوب….”
این دستگاه بسیار پیچیده است و شبیه فیلترهای مارپیچی مختلفی است که در طرح‌های بعدی پیپ ظاهر می‌شوند . تا سال ۱۸۹۸ ، ما هنوز تمیزکننده‌های پیپ خوب ، ارزان ، جاذب و یکبار مصرف را پیدا نکرده بودیم .
تکنیک دمیدن از طریق پیپ برای بیرون راندن ناخالصی‌ها در سال ۱۸۹۹ توسط جان کریگ در درخواست ثبت اختراع خود برای تمیزکننده پیپ تنباکو مورد بازبینی قرار گرفت .
مانند ثبت اختراع فرانک کارپنتر در سال ۱۸۹۲ ، طرح کریگ یک دهانی متصل به یک دیسک را ارائه می‌دهد که یک مهر و موم هوابند با محفظه تنباکو ایجاد می‌کند :
من یک درپوش ارائه می‌کنم که از یک قسمت بالایی یا پوشش دایره‌ای از لاستیک تشکیل شده است که دارای یک قسمت استوانه‌ای نیز از لاستیک است که می‌تواند به گونه‌ای جمع شود که هنگام عدم استفاده از تمیزکننده پیپ ، به طور محکم در اطراف لبه قسمت بالایی دایره‌ای درپوش قرار گیرد . قسمت استوانه‌ای مذکور به گونه‌ای طراحی شده است که با سفتی کافی در اطراف قسمت بیرونی کاسه پیپ قرار گیرد تا یک اتصال هوابند ایجاد کند ، به طوری که وقتی نفس از طریق پیپ یا دهانی رانده می‌شود ، فقط بتواند از طرف دیگر خارج شود .
در پایان قرن نوزدهم ، ثبت اختراعات برای تمیز کردن پیپ هنوز دستگاه‌هایی را برای دمیدن اجباری ناخالصی‌ها از پیپ پیشنهاد می‌کردند . طرح استدمن و آنجل برای تمیزکننده‌های پیپ جاذب مدرن تنها چند سال بعد از راه می‌رسید و بیشتر مشکلات رطوبت و تمیز کردن پیپ ما را حل می‌کرد . جستجوی ثبت اختراعات هیچ درخواستی را برای تمیزکننده‌های پیپی که آنها توسعه دادند و B.J. Long به دست آورد ، نشان نداد و تاریخ دقیق گم شده است ، اما منابع همیشه به “اوایل دهه ۱۹۰۰” اشاره می‌کنند .
امروزه ما تمیزکننده‌های پیپ جاذب و یکبار مصرف را در طرح‌های متنوع برای کاربردهای مختلف داریم . ما تمیزکننده‌های معمولی ، تمیزکننده‌های کرکی ، تمیزکننده‌های اندازه چرچواردن ، تمیزکننده‌های طول قابل تنظیم در سیم‌پیچ‌های پیوسته برای برش در صورت نیاز ، تمیزکننده‌های برس‌دار برای ساییدن تهاجمی و تمیزکننده‌های مخروطی برای وظایف متعدد داریم . پیپ کش های ۱۵۰ سال پیش هنوز نمی‌توانستند عملی بودن ، راحتی و صرفه‌جویی را که اکنون در اختیار ماست ، تصور کنند .
آنچه به طور خاص جالب است ، تمام نوآوری ، آزمون و خطا و آزمایشی است که پیش از تمیزکننده‌های مدرن رخ داد . پیپ کش ها برای دهه‌ها تلاش کردند تا راه حلی برای رطوبتی که به طور طبیعی هنگام سوختن تنباکو در پیپ ایجاد می‌شود ، پیدا کنند . همچنین قابل توجه است که بیشتر ثبت اختراعات در دهه ۱۸۹۰ ، ۴۰ سال پس از ظهور پیپ برایر ، ظاهر می‌شوند ،
زمانی که پیپ کش ها آشکارا از راه حل های موجود ناامید و بی‌صبر شده بودند . در حالی که چارلز پیترسون ثبت اختراعات سیستم خود را دنبال می‌کرد که تمیزکننده‌های پیپ را کم‌تر ضروری می‌کرد ، دیگران تصمیم گرفتند به توسعه دستگاه‌های خارجی جدید برای خشک‌تر کردن اسموک و کم‌تر مستعد سوزش زبان ادامه دهند . امروزه ، ما خوشبختانه هر دو را در اختیار داریم .
تمیزکننده‌های پیپ لوازم جانبی ساده‌ای هستند که تجربه پیپ کشیدن را به طور چشمگیری بهبود بخشیده‌اند ، اما از خلاء پدید نیامدند . آزمایش‌ها برای دهه‌ها ادامه داشت و ده‌ها ایده و اختراع را قبل از ظهور این ابزار ضروری در زرادخانه پیپ کش ها دور انداخت . این یک تلاش نوآوری انسانی بود و همه ما از نبوغ و تدبیر پیشینیان خود بهره‌مند هستیم .
