تاریخ سیگاربرگ در نیکاراگوئه

تاریخ سیگاربرگ در نیکاراگوئه

امروزه نیکاراگوئه رهبر جهان در تولید سیگاربرگ‌های درجه یک دست‌ساز است و سالانه نزدیک به ۱۵۰ میلیون از آن را تولید می‌کند. با این حال، این یک پیشرفت نسبتاً جدید از نظر تاریخی در دنیای سیگار است. بذر صنعت سیگاربرگ در نیکاراگوئه در واقع در کوبا کاشته شد. در سال ۱۹۵۹، زمانی که فیدل کاسترو کشور جزیره‌ای را به دست گرفت. این امر منجر به مهاجرت سازندگان بزرگ سیگاربرگ کوبا شد. آن‌ها به دنبال زمین‌های جدید، خاک جدیدی بودند که بتواند از تنباکو و صنعتگری آن‌ها حمایت کند.

نیکاراگوئه، به ویژه در شمال، در نهایت به دلیل داشتن خاکی شناخته شد که بسیاری از تبعیدیان سیگار کوبایی آن را “کوبای دوم” نامیدند. در جاهایی مانند جالاپا و کوندگا، خاک مناسب بود.

تاثیر تحریم کوبا

دیکتاتور سابق نیکاراگوئه، آناستازیو سوموزا، فرصتی را در صنعت سیگاربرگ دید. نیکاراگوئه سال‌ها تنباکوی سیگار را کشت می‌کرد، اما در دهه ۱۹۶۰ دیکتاتور تصمیم گرفت کوبایی‌هایی را که برای ایجاد صنعت جدید وارد شده بودند، تأمین مالی کند. در ابتدا، بسیاری از سازندگان سیگار بیشتر از تنباکوی تولید شده در نیکاراگوئه برای ساخت سیگار در کارخانه‌های کوچک در مکان‌هایی مانند میامی استفاده می‌کردند.

مدت کوتاهی پس از آن، برندهایی مانند Padrón و Arturo Fuente کارخانه‌هایی را افتتاح کردند و شروع به خرید زمین در استلی و شمال آنجا کردند.

انقلاب یک بار دیگر تبعیدیان کوبایی را بدرقه خواهد کرد. در دهه ۱۹۷۰، خانواده فوئنته عملیات خود را به جمهوری دومینیکن نقل مکان کردند. تولیدکنندگان دیگر به مرز هندوراس رفتند. کارخانه‌های آنها در جریان قیام ساندینیستا بمباران، آتش زده یا خسارت دید.

کارخانه جویا د نیکاراگوئه که سوموزا «شریک» آن بود، در سال ۱۹۶۸ تأسیس شد، ۱۰ سال بعد زمانی که ساندینیست‌ها استلی را تحت کنترل داشتند، توسط نیروی هوایی خود بمباران شد و بخش زیادی از آن سوخت.

جنگ، آب و هوا

ساندینیست‌ها در سال ۱۹۷۹ قدرت را به دست گرفتند و از الگوی سلب مالکیت و توزیع مجدد کوبا پیروی کردند. در سال ۱۹۸۴، ایالات متحده تحریمی را اعمال کرد (آشنا به نظر می رسد!) و صنعت سیگاربرگ بزرگترین بازار خود را از دست داد.

مجدد جنگ جدیدی بین ساندینیست‌ها و شورشیان موسوم به “کنتراها” یا ضدانقلابیون دنبال خواهد شد. در پایان جنگ داخلی، یک دولت جدید و غیر ساندینیستا در انتخابات سال ۱۹۹۰ پیروز شد. تحریم برداشته شد.

خانواده‌های سیگاری بزرگ اموال خود را پس گرفتند و دست به کار شدند. شکست دیگری در سال ۱۹۹۸ رخ داد، زمانی که طوفان میچ بسیاری از سرزمین‌های نیکاراگوئه و سراسر آمریکای مرکزی را ویران کرد.

مانند همیشه انعطاف پذیر، صنعت سیگاربرگ یک بار دیگر رونق گرفت و این موضوع در اصل تولد دوباره سیگارسازی در نیکاراگوئه امروز بود.

استلی پایتخت سیگاربرگ نیکاراگوئه است. جویا نیکاراگوئه در آنجاست و یکی از بزرگترین آن‌هاست. فعالیت‌های Padrón در طول سال‌ها رشد کرده است و مزارع اختصاصی تنباکو را شامل می‌شود.

Plasencia یک شرکت بزرگ دارد که به طور سنتی سیگاربرگ تولید می‌کند، حدود ۲۰ میلیون در سال، برای بسیاری از مارک‌های دیگر و اکنون برای خودش. حتی A. Fuente اعلام کرده است که برای افتتاح یک کارخانه در آنجا بازخواهد گشت.

مزارع اطراف استلی برگ‌های تنباکوی چرب تولید می‌کنند که دارای ادویه، قدرت و خاکی بودن است. همین امر در مورد Condega، درست در شمال شهر صدق می‌کند، اما ارتفاع به برگ‌ها بافت متفاوتی می دهد. در شمال استلی، در امتداد مرز هندوراس، مزارع جالاپا برگ لفاف با کیفیت بالا تولید می‌کند.

در Ometepe، جزیره‌ای آتشفشانی در وسط دریاچه بزرگ نیکاراگوئه در جنوب، تنباکوی متمایز می‌روید که شیرین و پر از نت‌های شکلات است.

در سال ۲۰۱۸، ناآرامی سیاسی بیشتری با اعتراضات علیه فرمانده سابق ساندینیستا، رئیس جمهور کنونی کشور، دانیل اورتگا، نیکاراگوئه را لرزاند. صنعت سیگاربرگ دوباره تحت تأثیر قرار گرفت، عمدتاً با تأخیر در ارسال سیگار برای مصرف کنندگان.

با این حال، بسیاری از کسانی که در این صنعت کار می‌کنند، اعضای خانواده خود را در اثر ترور و حمله گروه‌های طرفدار دولت از دست داده‌اند. اوضاع کمی آرام شده است، اما تنش‌ها همچنان بالاست.

برندهای برجسته سیگار نیکاراگوئه امروز

در سال ۲۰۱۹، تعداد زیادی از بهترین سیگارهای جهان یا در نیکاراگوئه ساخته می‌شوند یا حاوی برگ نیکاراگوئه به عنوان یک عنصر ترکیبی عالی هستند. این شامل سیگارهای تولید شده در جمهوری دومینیکن یا جاهای دیگر می‌شود. این مورد در مورد E.P است.

Carrillo Encore Majestic 1 سیگار سال ۲۰۱۸ برای علاقه‌مندان به سیگار. Majestic یک تنباکوی تماما نیکاراگوئه‌ای است که در کارخانه دومینیکن این شرکت تولید می‌شود. این روبوستو با ابعاد ۵.۳۷۵×۵۲ و پروفایل چوبی، شیرین و تند است با پایانی کاراملی و نت سدر زیادی دارد.

سیگارهای برجسته ساخته شده در نیکاراگوئه عبارتند از My Father، که کارخانه خود را در استلی دارد و در آنجا سیگاربرگ‌های خود را می‌سازد و همچنین مارک‌های San Cristobal، La Aroma de Cuba و Tatuaje را می‌سازد.

My Father Le Bijou 1992 در سال ۲۰۱۵ به عنوان “سیگار سال” از طرفداران سیگار انتخاب شد. در سال ۲۰۰۸، کازا مگنا با روبوستوی کاملاً نیکاراگوئه‌ای خود این جایزه را به دست آورد، هنوز هم عالی. سیگاری با گیرایی کامل است که نمونه‌ای عالی از قدرت نیکاراگوئه و ادویه با ظاهری شیرین و خاکی است. مونته کریستو نیکاراگوئه رتبه بندی “۱۰ برتر” را به دست آورد و توسط‌ای جی‌فرناندز ساخته شده است. این روبوستوی قطور، با ابعاد ۵ در ۵۴ است و فلفل سیاه فوق العاده‌ای دارد.

Oliva Serie V Melanio Figurado شماره یک Cigar Aficionado در سال ۲۰۱۴ است. یک لفاف اکوادور هابانو توتون‌های پرکننده و بایندر نیکاراگوئه‌ای را می‌پوشاند که فلفل، کارامل و چوب را با روکش خامه‌ای عرضه می‌کند.

اگر می‌خواهید ادعا کنید سیگارهای نیکاراگوئه ای را می‌شناسید، باید در رطوبت ساز شما باشد. راکی پاتل سان گرون مادورو، شماره دو در فهرست “۲۵ برتر” سیگار علاقه‌مندان در سال ۲۰۱۶، نیکاراگوئه‌ای است که درون یک لفاف برودلیف کانکتیکات قرار دارد. این روبوستوی ۵*۵۰ نت‌های شکلاتی تلخ و شیرینی را به همراه دارد که به خوبی با شیرینی طبیعی بسته بندی ترکیب می‌شود و البته، پادرون هم هست. پانزده حضور متوالی در «۱۰ برتر» از Cigar Aficionado شامل سه عنوان “سیگار سال” است.

صحبت کردن در مورد بهترین سیگارهای نیکاراگوئه بسیار آسان است. می‌توانیم به فهرست برخی از بزرگترین‌های جهان ادامه دهیم، اما نکته اینجاست که نیکاراگوئه تاریخ پرتلاطمی داشته است اما برای صنعت سیگاربرگ در آنجا تفاوتی ندارد.

آنچه ماندگار است کیفیت خاک آن است. این، در میان دیگر ویژگی‌های بزرگ، این کشور را به مکانی مطلوب برای بهترین سیگارهای جهان تبدیل کرده است.

شما می‌توانید برای تهیه انواع سیگار برگ به صورت آنلاین در وب سایت فروشگاه پاسارگاد تاباک یا بصورت حضوری آن را تهیه کنید.