تولید توتون پیپ

تولید توتون پیپ

معمولا کارخانه های تولید توتون در انبارها و مخازن مخصوص توتونهای خام و اولیه را به اندازه نیاز چند سال ذخیره میکنند که این توتونها شامل انواع و اقسام مختلف توتون میباشد با توجه به این نکته که ترکیب توتون نهایی گاهی حاوی ۳۵ نوع توتون مختلف میباشد به این ترتیب با این منبع ذخیره همیشه امکان انتخاب های زیادی از نظر داشتن مواد اولیه لازم جهت تولید توتون مورد نظر با استاندارهای مشخص وجود خواهد داشت .

تشخیص و انتخاب توتون خام اولیه یک فرایند کاملا تخصصی و نیازمند سالها تجربه در این زمینه میباشد و امکان یادگیری آن بصورت آکادمیک بطور کامل وجود ندارد و نیازمند داشتن توانایی در جهت تشخیص مزه ها و عطر ها و حتی کوچکترین ذرات بویایی و چشایی است که بر اثر سالها تجربه و ممارست و کارعملی بدست می آید .
هر ترکیب توتون دستورالعمل ساخت مخصوص خود را دارد از انتخاب توتون خام گرفته تا روش و فرایند تولید منحصربفرد آن و توجه به این نکته ضروری است که کوچکترین جزییات هم در این فرآیند بر کیفیت محصول نهایی تاثیر خواهد داشت .
اولین گام برای تولید یک محصول انتخاب توتونهای خام برای ترکیب آنها و تشکیل توتون پایه است به عنوان مثال برای تهیه نوعی ترکیب پایه از ۷ نوع مختلف توتون ویرجینیا استفاده میشود که بعد از طی مراحل عمل آوری این ترکیب پایه میتواند برای تولید انواع مختلف توتون استفاده شود و همچنین میتواند به تنهایی به عنوان یک محصول نهایی برش خورده بسته بندی شود و مورد استفاده قرار گیرد .

توتونهای خام اولیه رطوبتی در حدود ۷% دارا میباشند با این مقدار رطوبت پایین امکان صدمه دیدن و خرد شدن برگهای توتون در طی مراحل ساخت وجود دارد . بنابراین اولین قدم در مرحله تولید و عمل آوری نرم کردن و از بین بردن خشکی موجود در مواد خام اولیه و افزودن بخار برای این منظور میباشد .
در این مرحله مواد خام در یک ظرف استوانه ای شکل بزرگ و به اصطلاح فنی درام در معرض بخار قرار میگیرند تا انعطاف و نرمی و رطوبت لازم بدست آید و سپس مرحله خشک کردن و از بین بردن رطوبت اضافی و رسیدن به سطح رطوبت مورد نظر که مرحله ای بسیار حساس و نیازمند دقت و کنترل بسیار میباشد . انتخاب نوع توتون خام اولیه مخصوصا از نظر ضخامت برگ توتون در این مرحله بسیار حایز اهمیت است .
مرحله بعد استفاده از دستگاهی همانند دستگاه خرمن کوبی است . در این مرحله گرد و غبار و مواد خارجی چسبیده به توتون خام زدوده میشود و نتیجه کار توتون پاک و خالص است سپس توتونها بطور موقت برای چند ساعت در جعبه های مخصوصی استراحت داده میشوند به منظور اطمینان از این نکته که تمام توتونها برای شروع مرحله بعدی دارای رطوبت و دمای یکسانی باشند .

زمانی که در اوایل سال ۱۶۰۰ میلادی پیپ کشیدن فراگیر و استعمال آن همه گیر شده بود کارخانه ها و تولید کننده های توتون سعی برای تولید بهترین توتون و رسیدن به بهترین طعم و مزه ممکن را شروع کردند . برای جلب رضایت مصرف کنندگان و به منظور تولید بهترین توتون با بهترین طعم و مزه نیاز به بودن افرادی برای تشخیص کوچکترین و نامحسوس ترین تفاوتهای موجود در توتونهای خام و مواد اولیه مصرفی و انتخاب بهترین برای رسیدن به طعم و مزه و کیفیت مطلوب الزامی به نظر میرسید . در طول سالها و قرنهای متمادی اساتید دنیای توتون در پی یافتن استاندارهای مطلوب برای تهیه و رسیدن به ترکیبهای ایده آل بودند . در این بین فرایندی به نام کیسینگ به معنی روکش و غلاف گذاری و تا حدودی نا مانوس و بی ربط با عالم توتون بوجود آمد .
به زبان ساده منظور از کیسینگ همان اضافه کردن چاشنی  و سس به مواد اولیه برای رسیدن به طعم و مزه مطلوب تر میباشد و در دنیای توتون منظور استفاده از مواد طعم دهنده خاص و طبیعی در طی فرایندی کاملا تخصصی برای داشتن توتونی با طعمی دلنشین و کاملا طبیعی میباشد .
راز این کار در انتخاب مواد اولیه و مقدار و کمیت آنها میباشد .
ساخت و تولید یک طعم دهنده مناسب به منظور داشتن طعمی بهتر بدون اینکه طعم و مزه چاشنی بر طعم و مزه توتون غلبه کند و مزه اصلی را از بین ببرد یک هنر محسوب میشود.
هر تولید کننده دستورالعملهای سری و مخصوص خود را دارد که در طول دهه ها و شاید سده ها تکمیل شده و مورد استفاده قرار میگیرد تعداد انگشت شماری از اساتید عالم توتون از این اسرار اطلاع دارند و در طی سالها سینه به سینه منتقل شده و همانند گنجینه ای محفوظ مانده است .
در زمانهای قدیم دریانوردان برای حفظ رطوبت و تازگی توتون در سفرهای طولانی مشکل داشتند بر اثر تجربه و تکرار به این نتیجه رسیدند که برای حفظ رطوبت و تازگی توتون میتوانند از برخی ترکیبات حاوی قند استفاده کنند که باعث حفظ طراوت و تازگی توتون برای مدت زمان طولانی میگردید . خیلی زود این روش همه گیر شد و به یکی از روشهای مورد استفاده توسط اساتید توتون تبدیل شد . اینکه دقیقا در چه  تاریخی و توسط چه کسی این روشها به کار گرفته شده مشخص نیست تنها میشود گفت که به صدها سال قبل برمیگردد . مسئله عجیب و خارق العاده ای در فرایند کیسینگ وجود ندارد و شاید بتوان گفت بسیار ساده است تنها چیزی که لازم است آب و مواد اولیه مرغوب و اجزا سازنده مناسب میباشد .
بطور مثال کمپانی مک بارن برای تهیه نوعی کیسینگ بویلری را پر ار آب میکند سپس مواد اولیه و انحصاری خود را اضافه کرده به مدت ۴ ساعت می جوشاند سپس سرد میشود و زمانی که به دمای مناسب رسید محصول بدست آمده به توتون اضافه میگردد . برای رسیدن به بهترین طعم و مزه توتون به مدت ۱۲ ساعت استراحت میکند تا چاشنی اضافه شده کاملا جذب توتون شود .
هدف اصلی از پروسه کیسینگ بیرون کشیدن طعم اصلی توتون و در عین حال حفظ رطوبت و طراوت و تازگی آن میباشد .
فرمولاسیون کیسینگ معمولا در طی سالیان ثابت مانده و تغییر نمیکند مثلا کمپانی مک بارن هنوز هم از فرمولاسیون های کیسینگ قدیمی که از سالها پیش ابداع شده استفاده میکند هر ترکیب توتون فرمولاسیون کیسینگ مخصوص خود را دارد .
مواد استفاده شده در فرایند کیسینگ مختلف می باشند بطور مثال : انواع لیکور و مشروبات الکلی / شکلات / کاکائو /عسل / شیره نیشکر / شیره افرا / عصاره میوه های مختلف و …
بعد از مرحله استراحت ۱۲ ساعته نوبت به فرایند خشک کردن میرسد . در این مرحله توتون در درام های بزرگی ریخته میشود و حرارت میبیند سپس سرد شده تا به دما و رطوبت لازم برسد . در این مرحله چاشنی اضافی جذب شده خشک گردیده از بین میرود و توتون بدست آمده باید دوباره انبار شود تا تمام قسمتهای توتون به دما و رطوبت و طعم و مزه یکسان و مشابهی برسند .
برخی فکر میکنند که افزودن طعمهای مختلف به توتون کاری جدید و تازه است در حالی که استفاده از طعم دهنده ها به صدها سال قبل برمیگردد .
دریانوردان اولین کسانی بودند که ایده قرار دادن توتون در بشکه های خالی رام ( عرق نیشکر نوعی نوشیدنی الکلی ) را ابداع کردند . در ابتدا این کار را برای حفظ رطوبت و تازگی توتون انجام میدادند ولی بعد متوجه شدند که طعم و مزه باقی مانده از رام در بشکه ها توسط توتون جذب شده و طعم توتون بطور اتفاقی تغییر کرده . از آن به بعد پروسه طعم دار کردن شروع به تکامل کرده و در این راه نقش پررنگ تجارت و بازار و مارکتینگ در پیشبرد و تسریع این روند تکامل را نمیشود نادیده گرفت .
البته طعم دار کردن توتون پیپ فراتر از یک دانش تصادفی و اتفاقی است . در این راه ایده ها و نظرهای فراوان همراه با ساعت ها و روزها و سالها آزمایش بر روی طعم ها و مزه های گوناگون صورت میگیرد .
سه عامل اساسی برای ایجاد یک طعم وجود دارد :
الف – فکر و ایده اولیه
ب – بحث و تعامل و تبادل اطلاعات
ج – آزمایشهای گوناگون و متعدد بر روی طعم های مختلف
اولین و اساسی ترین فاکتور طعم طبیعی خود توتون خام انتخابی می باشد انتخاب توتونهای خام و در کنار هم قرار دادن آنها میتواند تاثیر مستقیم بر روی کیفیت محصول نهایی داشته باشد .
هنر اصلی انتخاب توتونهای مختلف که هر کدام طعم و عطر خود را دارند و قرار دادن آنها در کنار هم به جهت تکمیل عطر و طعم یکدیگر و رسیدن به طعم و عطر مطلوب نهایی میباشد .
مرحله دوم همان کیسینگ است که توضیح داده شد .
مرحله سوم فرایند معطر کردن توتون میباشد . به عنوان مثال توتونی که عطر وانیل میدهد به دلیل اضافه شدن وانیل به صورت دستی به آن است وگرنه توتون به صورت طبیعی عطر وانیل ندارد . مقدار و کمیت عطر اضافه شده بسیار مهم است بطور مثال اگر با استفاده از وانیل و مقدار زیاد آن این کار انجام شود طعم توتون بسیار شیرین میشود و شیرینی زیاد به معنی از بین رفتن طعم اصلی توتون و لذت مصرف آن است و همینطور عطر احساس شده توسط اطرافیان یا همان روم نت کاملا آزاردهنده و تبدیل به یک عامل منفی و یک عیب بزرگ میشود .
به نقل از تاریخچه کمپانی مک بارن در سال ۱۹۹۹ وقتی آنها شروع به تولید توتون وانیلا کرم کردند سعی و تلاش و وقت بسیاری صرف این موضوع شده که اولا طعم و عطر وانیل کاملا محسوس باشد ثانیا طعم و عطر وانیل غالب بر طعم و عطر اصلی نباشد و در نهایت به یک عطر و طعم و شیرینی مناسب دست پیدا کنند به این منظور با استفاده از عصاره میوه های مختلف توانستند شیرینی وانیل را کم کرده بدون آنکه اثر منفی بر روی طعم و عطر اصلی وانیل بگذارند .
شاید بیان و نوشتن این پروسه به نظر ساده بیاید ولی در عمل این پروسه در نتیجه ماه ها کار سخت و طاقت فرسا و آزمایشها و تجربه های بسیار عملی شده است.
شاید بشود سختی رسیدن به یک طعم و عطر مناسب را با سختی مراحل ساخت یک عطر تطابق داد .
انتخاب توتون خام فرایند کیسینگ و معطر کردن همگی مراحلی هستند که هر کدام به تنهایی محتاج دقت و کار فراوان برای رسیدن به نتیجه مطلوب و سپس در کنارهم قرار گرفتن تمام این مراحل برای تولید محصول نهایی به شکل مناسب و رسیدن به نهایت لذت از مصرف توتون تولید شده میباشند .
در فرایند معطرسازی ابتدا ترکیب معطر مورد نظر آماده سپس با الکل ترکیب و به توتون عمل آوری شده اضافه میگردد . هدف اصلی قرار گرفتن عطر بر روی توتون بصورت سطحی نیست بلکه ترکیب عطری باید کاملا به تمام قسمتهای توتون نفوذ کند . در طی این فرایند ترکیب عطری تجزیه میشود و توتون نیز تغییر میکند . در این بین مولکولهای الکل به عنوان عاملی برای حمل مولکولهای ترکیب عطری ایفای نقش میکنند و عطر مورد نظر را به تمام قسمتهای توتون میرسانند پس از طی تمام این مراحل الکل کاملا تبخیر شده و از بین میرود و در انتها توتون بدست آمده محتوی ۳ فاکتور مهم و اصلی برای داشتن توتون پیپ و تجربه ای لذت بخش از مصرف آن میباشد .
در طول سالها مصرف کنندگان روشهای ابداعی خودشان را برای نگهداری توتون به کار گرفتند . بزرگترین مشکل برای نگهداری توتون مسئله خشک شدن بوده و اگر رطوبت بیش از حد به آن اضافه شود ریسک از بین رفتن و غیر قابل استفاده شدن توتون بالا میرود . در ابتدا روشهای ساده و نه چندان کارآمدی مورد استفاده قرار میگرفت .

مسئله مهم دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد موقعیت مکانی و جغرافیایی مصرف کننده  و چگونگی وضع آب و هوا و میزان رطوبت و دما در آن منطقه است . دمای بالا و رطوبت کم باعث تسریع روند خشک شدن و از بین رفتن توتون میشود مسئله ای که تا به امروز با آن دست به گریبان هستیم .

روشهای بسیاری مورد آزمایش و استفاده قرار گرفت ولی بهترین آنها فقط روند تخریب و از بین رفتن توتون را کمی به تاخیر می انداختند .

در گذشته دریانوردان برای حفظ و نگهداری تازگی توتون خود آن را در پارچه هایی از جنس کرباس میپیچیدند این کار کمک میکرد تا رطوبت توتون برای مدت بیشتری حفظ شود ولی متاسفانه بر روی طعم و مزه توتون اثر منفی میگذاشت و لذت مصرف آن را تا حد زیادی ار بین میبرد . دریانوردان همچنین برای نگهداری توتون از بشکه های خالی رام استفاده میکردند که هم باعث حفظ تازگی توتون بود و هم باعث اضافه شدن طعم رام به آن میشد که البته خوشایند بود .

بعدها محفظه های گلدانی شکل نسبتا بزرگی از جنس سرامیک و پرسلین جهت نگهداری توتون مورد استفاده قرار گرفت . مزیت این روش این بود که مدت زمان حفظ رطوبت توتون را افزایش میداد ولی در عین حال حمل و نقل آن را دشوار میکرد .

پس پیپ کش ها برای حمل توتون مصرفی خود چه میکردند !!!؟

بیشتر آنها از کیفهای چرمی کوچکی به منظور همراه داشتن توتون استفاده میکردند البته نه بصورت کیفهای امروزی که ما با آنها آشنا هستیم ! بیشتر آنها فاقد روکش لاستیکی محافظ بودند و مسلما صنعت چرم سازی هنوز به درجه قابل قبولی نرسیده بود و محدودیتهایی وجود داشت . متاسفانه حتی از طرف کارخانه های تولید توتون هم راه حل مناسبی ارائه نمیشد !!!

تنها در ۱۵۰ سال اخیر است که شاهد فروش توتون در بسته بندیهای مناسب که هم رطوبت و تازگی آن را حفظ میکند و هم حمل و نقل راحتی دارد هستیم.

با نگاهی به تاریخ و سیر تکاملی صنعت بسته بندی توتون پیپ میبینیم که بسته بندیهای اولیه فقط شامل ورقهای کاغذی ضخیم و همچنین کاغذهای روغنی بودند و بعدها قوطی های فلزی معرفی شدند اما چیزی که باعث ایجاد نقطه عطفی در صنعت بسته بندی توتون پیپ شد ظهور مواد پلاستیکی و همچنین تکنولوژی خلا و وکیوم کردن قوطی های فلزی بود .

به عنوان نمونه امروزه توتونهای کمپانی مک بارن در بسته بندی های مختلف عرضه میگردد که رایج ترین آن بصورت قوطی و کیسه ای یا به اصطلاح پوچ میباشد .
بسته بندی کیسه ای یا پوچ :

بسته بندی کیسه ای تشکیل شده از یک تکه کاغذ چاپ شده که بوسیله فویل پلاستیکی دربرگرفته شده . کاغذ چاپی به منظور درج مشخصات توتون بسته بندی  شده و فویل پلاستیکی به منظور خشک نشدن توتون و حفظ رطوبت آن است .

ذکر این نکته لازم است که سطح رطوبت مطلوب استانداردی از طرف مصرف کنندگان وجود ندارد بعضی از پیپ کش ها ترجیح میدهند توتونی که مصرف میکنند تا حد ممکن خشک باشد در حالیکه برخی دیگر از توتون مرطوب تر لذت بیشتری میبرند به همین دلیل در کمپانی مک بارن در هنگام بسته بندی سعی بر آن است که میزان رطوبت توتون بین ۱۲ تا ۱۴ درصد به منظور مرطوب ماندن آن تاحد امکان باشد .

یک راه تشخیص تازگی توتون از روی بسته بندی کیسه ای آن است که بسته بندی را به آرامی با انگشتان خود فشار دهید اگر نرمی و انعطاف را حس کردید و بسته بندی به حالت اولیه خود بازگشت توتون برای مصرف مناسب میباشد در غیر این صورت اگر بسته بندی خشک و شکننده بود و توتون داخل آن خرد شد نشان دهنده نامناسب بودن توتون و از بین رفتن رطوبت لازم در آن میباشد .

مزیت بسته بندی کیسه ای در آن است که مناسب جهت حمل و نقل و همراه داشتن توتون مصرفی میباشد .
بسته بندی قوطی :

تفاوت بسته بندی قوطی با کیسه ای اولا از لحاظ مقدار توتون قابل بسته بندی است که بیشتر می باشد ولی به خاطر همین اندازه و حجم بزرگتر نسبت به بسته بندی کیسه ای برای حمل و نقل و همراه داشتن مناسب نیست ثانیا هر هنگامی که یک بسته بندی قوطی را باز کنید میتوانید مطمئن باشید که طراوت و تازگی توتون به همان تازگی اولیه در هنگام بسته بندی در کارخانه است .
چطور این کار انجام می شود !

در ابتدا به مقدار ۱۰۰ گرم توتون وزن شده و در قوطی ریخته میشود سپس محافظ کاغذی روی توتون کشیده میشود و در انتها درب قوطی بسته میشود .

دورتادور حاشیه داخلی درب قوطی با یک نوار لاستیکی پوشیده شده است این کار باعث میشود که در طول بسته بندی و بعد از مرحله خارج کردن هوای داخل قوطی تا حدود ۴۰ % هوای موجود اطمینان حاصل شود که پروسه ایجاد خلا و وکیوم کردن قوطی بسته بندی شده تا باز شدن مجدد درب قوطی ثابت باقی می ماند همچنین رطوبت توتون بسته بندی شده برای مدت زمان بسیار زیادی حفظ خواهد شد . پس تا وقتی که درب قوطی باز نشده و یا نوار لاستیکی داخل درب قوطی فاسد نشده باشد رطوبت و تازگی توتون حفظ خواهد شد.

تولید کنندگان توتون معمولا در انبارهای خود به اندازه مصرف ۲ سال ذخیره توتون دارند . شامل انواع مختلف توتون و ترکیبات آماده شده که گاه به ۳۵ نوع مختلف از ترکیبات پایه می رسند.
در نتیجه همواره شانس انتخاب بالایی برای داشتن مواد اولیه لازم جهت تهیه توتون های مورد نظر خود طبق استاندارهای لازم را خواهند داشت .
تشخیص و انتخاب توتون خام اولیه یک کار کاملا تخصصی و نیازمند تجربه بسیار بالایی است و تنها با روشهای آکادمیک و تِئوری قابل دسترس نمی باشد و نیازمند تجربه های علمی و عملی طولانی و قابلیت تشخیص مزه ، حس چشایی و بویایی بسیار بالا جهت تشخیص طعم ها و عطرهای گاها نامحسوس ، میباشد .
هر ترکیب توتون ، رسپی و دستور پخت و تهیه مخصوص خود را دارد : از انتخاب توتون خام اولیه تا روش تولید خاص خود . هر فاکتور کوچک تاثیر بسیار بزرگی در کیفیت محصول نهایی خواهد داشت .
اولین مرحله از دستور ساخت و تهیه ، ترکیب انواع  مختلف توتون های خام مورد نیاز است . توتون های که برای تهیه یک ترکیب میکس پایه در نظر گرفته میشوند . به عنوان مثال ۷ نوع مختلف از توتون های ویرجینیا در یک دسته در کنار هم قرار میگیرند و بعد از مراحل عمل آوری این ترکیب میکس پایه برای تهیه انواع مختلف توتون مورد استفاده قرار میگیرد و یا به تنهایی برش خورده و بعنوان توتون نهایی وارد بازار مصرف میشود .
توتون های خام اولیه رطوبتی در حدود ۷% دارند که با این سطح پایین رطوبت امکان صدمه دیدن و خرد شدن برگهای توتون در طی مراحل تولید بسیار بالاست .
اولین قدم در مراحل تولید و عمل آوری ، نرم کردن و از بین بردن خشکی موجود در توتون اولیه و افزودن بخار به این منظور است .
برای این کار مواد در یک ظرف استوانه ای شکل بزرگ به اصطلاح ” درام ” در معرض بخار قرار میگیرند تا انعطاف و نرمی و رطوبت مورد نظر ایجاد شود .
سپس مرحله خشک کردن و از بین بردن رطوبت اضافی و رسیدن به میزان رطوبت مورد نظر  که مرحله ای بسیار حساس است و نیاز به کنترل های دقیق و زیاد دارد .
انتخاب نوع توتون خام اولیه مخصوصا از جهت ضخامت نوع توتون در این مرحله بسیار حائز اهمیت است .

مرحله بعدی استفاده از دستگاهی شبیه خرمن کوب است که در این مرحله گرد و غبار و مواد خارجی همراه توتون های خام زدوده می شوند و نتیجه کار توتون خالص و یک دست و پاک می شود .
سپس توتون ها برای مدتی در جعبه هایی نگه داری می شوند به منظور اطمینان از این موضوع که تمام توتون ها برای شروع مرحله بعدی دارای رطوبت و دمای یکسان هستند .
با فراگیر شدن استعمال پیپ در اوایل ۱۶۰۰ میلادی ،  تولید کنندگان توتون شروع به ارائه محصول با بهترین کیفیت و طعم و مزه کردند . به این منظور لازم بود برای جلب رضایت مصرف کنندگان بتوانند کوچکترین و نامحسوس ترین تفاوت های موجود در مواد خام مصرفی را تشخیص دهند و بهترین نوع توتون با طعم و مزه و کیفیت برتر را انتخاب کنند .
در طول سالها اساتید و متخصصان در پی یافتن استاندارهای لازم برای تهیه و رسیدن به ترکیب های ایده آل بودند .
در این بین اصطلاحی به نام Casing به معنی روکش و غلاف گذاری و به نظر نامانوس و بی ربط در دنیای توتون ،  بوجود آمد .
به زبان ساده منظور از Casing همان طعم دار و مزه دار کردن توتون از طریق اضافه کردن چاشنی و سس و…  است .
به این منظور در دنیای توتون استفاده از طعم دهنده های خاص برای داشتن طعمی کاملا طبیعی و بکارگیری روش های تخصصی ،  دنبال می شود .
راز این کار در مواد اولیه انتخابی و مقدار  استفاده از آنهاست .
در تولید توتون پیپ، ایجاد و تولید یک چاشنی مناسب به منظور داشتن طعم بهتر بدون اینکه طعم و مزه چاشنی بر طعم و مزه توتون غلبه کند و آن را از بین ببرد از هنرهای حرفه بلند کردن توتون است.
هر تولید کننده دستورالعمل های انحصاری خود را دارد که در طول سالهای طولانی تکمیل شده و مورد استفاده قرار میگیرد و این دستورالعمل ها بصورت انحصاری و رموز کار تنها در اختیار افراد انگشت شماری در هر کمپانی قرار دارد.
در زمان های قدیم دریانوردان برای حفظ رطوبت و تازگی توتون در سفرهای طولانی دریایی مشکل داشتند.
بر اثر تجربه و تکرار به این نتیجه رسیدند که برای حفظ رطوبت و تازگی توتون میتوانند از بعضی ترکیبات حاوی قند استفاده کنند که باعث حفظ رطوبت توتون برای مدت زمان طولانی تری میشد.
در نتیجه خیلی زود این روش به یکی از ترفندهای هنر بلند کردن توتون بنام Casing در نزد اساتید تولید توتون تبدیل شد.
اینکه دقیقا در چه تاریخی و توسط چه کسی این روش ها بکار گرفته و ثبت شده معلوم نیست !
تنها میشود گفت که تاریخی کهن دارد.

مواد لازم برای مرحله Casing عبارتند از آب و مواد اولیه مرغوب و با کیفیت و اجزا سازنده مناسب !

بطور مثال در کمپانی مک بارن برای انجام فرایند Casing بویلری را پر از آب میکنند سپس مواد اولیه و المانهای انحصاری خود را اضافه کرده و به مدت چهار ساعت می جوشانند سپس سرد شده، زمانی که به دمای مناسب رسید محصول بدست آمده به توتون اضافه شده و برای رسیدن به بهترین حالت ، توتون به مدت دوازده ساعت استراحت میکند تا چاشنی اضافه شده کاملا با توتون یکی شود .

هدف اصلی از پروسه Casing بیرون کشیدن طعم اصلی توتون و حفظ رطوبت و تازگی آن است .

اجزا تشکیل دهنده Casing برای مدت زمان طولانی ثابت مانده و تغییری نمیکند. بطور مثال مک بارن هنوز همان فرمولی را استفاده میکند که سال های اولیه نیز از آن استفاده می کرده است .

هر ترکیب توتون فرمول Casing مخصوص و منحصربفرد خود را داراست.

مواد استفاده شده در فرایند Casing مختلف هستند مانند :
انواع لیکور، شکلات و کاکائو، شیره نیشکر، شیره افرا، عسل و عصاره میوه ها و …. !
مواد استفاده شده در فرایند Casing مختلف هستند مانند :
انواع لیکور، شکلات و کاکائو، شیره نیشکر، شیره افرا، عسل و عصاره میوه ها و …. !
بعد از مرحله استراحت نوبت به فرآیند خشک کردن می رسد .
در این مرحله توتون در درام های بزرگی ریخته می شود و حرارت میبیند ، سپس توتون ، سرد میشود تا به دما و رطوبت لازم برسد .
در این مرحله چاشنی اضافی جذب شده به توتون خشک شده و از بین میرود و توتون بعمل آمده باید دوباره انبار شود تا تمام قسمتهای توتون به دما و رطوبت و طعم یکسان و مشابه برسد .
بعضی از مصرف کنندگان پیپ فکر میکنند که افزودن طعم های مختلف به توتون کار جدید و تازه ای است ! در حالی که در حقیقت استفاده از طعم دهنده ها به صدها سال قبل بازمیگردد .
ملوان ها اولین کسانی بودند که ایده قرار دادن توتون در بشکه های خالی رام ( نوعی نوشیدنی الکلی ، عرق نیشکر ) را ابداع کردند .
در ابتدا این کار را برای حفظ رطوبت و تازگی توتون انجام دادند ولی بعد متوحه شدند که طعم و مزه باقی مانده در بشکه ها توسط توتون جذب شده و طعم توتون بطور اتفاقی کاملا تغییر کرده !
از آن به بعد پروسه طعم دار کردن شروع به تکامل کرده و در این راه نقش پر رنگ و اساسی جنبه تجاری و مارکتینگ را در پیشبرد و تسریع روند تکامل این پروسه را نمی توان نادیده گرفت .
البته طعم دار کردن توتون مصرفی فراتر از دانش و یا اتفاقات تصادفی است ! برای این کار ساعت ها فکر و آزمایش برای امتحان طعم های مختلف صورت میگیرد .
سه عامل اصلی برای ایجاد یک طعم : ابتدا فکر ایده ! سپس بحث و تعامل ! و بعد از آن ، آزمایش های گوناگون و متعدد بر روی طعم های مختلف ، می باشد .
اولین و اصلی ترین فاکتور در بدست آوردن طعمی مناسب و طبیعی ، انتخاب توتون های خام مناسب است .
انتخاب توتون های خام مناسب و در کنار هم قرار دادن آنها می تواند تاثیر مسقیم بر روی نتیجه نهایی کار ، داشته باشد .
هنر اصلی ، در انتخاب توتون های مختلف که هر کدام دارای طعم و ویژگی خاص خود هستند و قرار دادن آنها در کنار هم به جهت تکمیل عطر و طعم یکدیگر و رسیدن به نتیجه نهایی مناسب و بالانس شده ، می باشد .

مرحله دوم در فرآیند تولید توتون پیپ مرحله کیسینگ Casing است که در بالا توضیح داده شد .

مرحله سوم : معطر کردن توتون

به عنوان مثال توتونی که عطر وانیل دارد به دلیل اضافه کردن وانیل بصورت دستی می باشد و گرنه توتون به صورت طبیعی عطر و بوی وانیل ندارد .
مقدار این عطر اضافه شده بسیار مهم است ! بطور مثال اگر با استفاده از وانیل مرغوب ولی با مقدار زیاد اضافه شود عطر توتون بسیار شیرین و در نهایت به تلخی میزند و در حقیقت لذت پیپ کشیدن و طعم و عطر اصلی توتون را ، از بین میرود و عطر وانیل اضافه شده بجای ایجاد لذت بیشتر ، به عاملی منفی تبدیل میشود .
به نقل از تاریخچه کمپانی مک بارن در سال ۱۹۹۹ وقتی که شروع به تولید توتون وانیلا کرم Vanilla Cream کرده اند ، سعی و تلاش و وقت بسیاری صرف این موضوع شده است که اولا عطر وانیل کاملا محسوس باشد ! ثانیا طعم وانیل غالب بر طعم و عطر اصلی نباشد و در نهایت به یک طعم متاسب با عطر و شیرینی مناسب دست پیدا کردند . با استفاده از اسانس میوه ها توانستند شیرینی وانیل را کم کنند بدون اینکه اثر منفی بر روی عطر اصلی وانیل داشته باشد .
شاید بیان و نوشتن این پروسه ساده به نظر آید ولی در عمل این کار در نتیجه ماه ها کار سخت آزمایش ها و تجربه های بسیار ، حاصل شده است .
شاید بشود سختی رسیدن به یک عطر و طعم مناسب در توتون را با سختی مراحل ساخت یک عطر مشابهت داد !
انتخاب توتون های خام اولیه و نحوه و ترتیب قرار گرفتن آنها در کنار هم ، انجام عملیات کیسینگ Casing و سپس معطر کردن محصول نهایی ، همگی مراحلی هستند که هر کدام محتاج دقت و سختی زیاد برای رسیدن به نتیجه مطلوب و تولید محصول نهایی به شکل مناسب ، هستند .
در ابتدا ترکیب معطر مورد نظر ساخته میشود سپس با الکل ترکیب میشود و حال ترکیب بدست آمده به توتون عمل آوری شده ، اضافه میشود . هدف از این کار قرار گرفتن عطر بر روی توتون بصورت سطحی نیست ! بلکه این عطر باید کاملا به تمام قسمت های توتون نفوذ کند ! در طی این فرآیند ، ترکیب عطری تجزیه میشود و توتون نیز تغییر میکند ، در این بین مولکول های الکل بعنوان حمل کننده مولکول های ماده معطر عمل میکنند و عطر مورد نظر را به تمام قسمت های توتون منتقل میکنند ، پس از طی تمام این مراحل ، الکل کاملا تبخیر شده و از بین می رود .

در انتها توتون بدست آمده محتوی سه المان اصلی برای داشتن محصولی مناسب جهت تدخین لذت بخش ، خواهد بود .