مختصری درباره برند Lorenzo Pipes

مختصری درباره برند Lorenzo Pipes

گفته می شود ایتالیا کشوری است که در آن هنر شیوه ای از زندگی است .

بیش از یک قرن است که برند Lorenzo Pipes مشغول به ساخت پیپ هایی از بهترین برایرها با زیباترین نقش و طرح ها و با کیفیت اسموکی بی نظیر ، می باشد .

Lorenzo di donato هنوز هم مشغول یه ساخت و ابداع مدل ها و فینیش هایی تازه و زیبا است .

داستان برند لورنزو برمی گردد به سال ۱۹۰۰ که با شراکت دو برادر شروع شد . برادران لانا که در آن سال شروع به ساخت و تولید پیپ های برایری کردند.

در سال ۱۹۲۰ ، Romolo Aliverti پدر مالکین فعلی برند لورنزو به این شراکت پیوست و سطح کیفی و تخصصی کار را وارد مرحله بالاتری کرد .

دو سال بعد تولیدات آنها فراتر از مرزهای ایتالیا رفت و وارد بازارهای اروپایی شد .

در سال ۱۹۳۹ تعداد کارگران کارخانه Lorenzo Pipes بالغ بر ۱۲۰ نفر بودند که در زمان برای خود رکوردی محسوب می شد .

هنگامی که در سال ۱۹۴۶ کارخانه برادران لانا با گروه تولید کننده پیپ Tagliabue ادغام شد نام تولیدات این گروه جدید برگرفته از نام مالک شریک جدید یعنی Lorenzo Tagliabue به Lorenzo تغییر یافت و در عرض چند سال به نامی آشنا در زمینه تولید پیپ در جهان تبدیل شد .

مقر اصلی کارخانه در طی این سال ها همواره در حومه شهر Gallarate در منطقه ای مشهور به صنعت پیپ سازی در شمال ایتالیا ، بوده است .

در همین زمان پسر Romolo Aliverti تحت نظر پدر خود شروع به یادگیری هنر پیپ سازی کرد در حدود سن چهارده سالگی و در سال ۱۹۷۳ به جای پدر بعنوان ناظر کیفی کارخانه شروع به کار کرد .

در سال ۱۹۸۳ Lorenzo بدون برجای گذاشتن وارثی جهت ادامه راه پدر ، بازنشسته شد .
با اولین سازنده پیپ در ایران آشنا شوید…

Riccardo Aliverti پسر Romolo Aliverti به همراه همسر خود تمام حقوق برند Lorenzo Pipesرا خریداری کردند و تولید و ساخت پیپ را تحت همان نام Lorenzo ادامه دادند .

این برند با حضور نسل سوم خانواده Aliverti یعنی Massimo  در کنار پدر خود ، آینده ای درخشان را برای خود رقم زده است .

کسانی که به دنبال پیپی با کیفیت با سابقه و قدمتی طولانی و معتبر هستند حتما برند Lorenzo Pipesیکی از انتخاب های آنها خواهد بود .

به عنوان سومین برند در زمینه تولید و ساخت پیپ های برایری در ایتالیا ، در سال ۱۹۹۰ میلادی در استان لمباردی شهر گالاری ، این برند توسط برادران لانا تاسیس شد .

در سال ۱۹۲۲ همکاری خود را با شرکت بازرگانی تالیابو در میلان شروع کردند و در نتیجه فروش به بازار خارج از ایتالیا و سراسر اروپا به سرعت شروع شد و گسترش یافت و حجم تجارت آنها روز به روز در حال افزایش بود .

در پی گسترش تجارت ، کارگاه کوچک آنها تبدیل به کارخانه‌ای با ۱۲۰ نفر کارگر شد که برای آن زمان رقم قابل ملاحظه‌ای به شمار می آمد .

بعد از شروع این همکاری ، این روند برای چندین دهه بدون تغییر ادامه پیدا کرد ، ساخت پیپ های ارزان ، ساده و در اکثر مواقع بدون اسم و نشان  خاصی بر روی آنها که بیشتر به سفارش سایر تولیدکنندگان و فروشندگان پیپ در دیگر نقاط بود ، ساخته می شدند ، به همین دلیل شناخت و تشخیص پیپ های ساخته شده توسط این برند در آن برهه زمانی کاری سخت میباشد .

پس از جنگ جهانی دوم ، بازار تجارت پیپ های برایر ای دچار رکود شده بود و برای سازندگان دوران سختی در حال گذار بود ، به خصوص شرکت های ایتالیایی که بیشترین بار تولید پی های برایری در اروپا را بر عهده داشتند .

در سال ۱۹۴۶ Lorenzo Tagliabue حق امتیاز پیپ های لانا را از برادران لانا خرید و نام شرکت را به Manufattura di pipe Tagliabue تغییر داد .

در سال ۱۹۵۰ لورنزو تالیابو مسئولیت شرکت را برعهده گرفت ، وی به بررسی برند های مطرح و تازه تاسیس آن زمان ایتالیایی همچون :

Brebbia
Castello

پرداخت و شروع به طراحی مدل های جدید و با کیفیت خود با توجه به نیازهای بازار مصرف آن زمان کرد .

تولیداتی با سبکی انحصاری و خاص و جدید و با کیفیت ، اما همچنان خط تولید پیپ های فله ای ارزان را نیز در اختیار داشت و به تولید آنها می‌پرداخت اما با استاندارد های به روز شده .

از سال ۱۹۶۹ نام برند خود را به Lorenzo Pipes تغییر داد چرا که قبل از وی برندی به نام : Tagliabue در زمینه ساخت پیپ های برایر ای فعال بود .

تولیدات جدید عمدتاً با فرم و ظاهری بسیار قوی محکم و به اصطلاح مردانه با دیواره های ضخیم و ابعادی بزرگ و استم های محکم ساخته و روانه بازار مصرف می‌شدند .

در تبلیغات انجام شده برای فروش و معرفی آنها اشاره می‌شد که : این پیپ ها برای دستان مردان واقعی ساخته شده اند ! اشاره به ضمختی و بزرگی و استحکام آن ها .

برخی از پیپ ها نشیمنگاه صاف جهت قرار گرفتن پیپ بر روی سطوح و متعادل ماندن آن داشتند ، برخی در اشکال و ظاهر غیر معمول همچون طرح های پتینه مانند ، با ظاهر بافت حصیری به رنگ قرمز پررنگ و یا نارنجی روشن ، که پیپ هایی کاملا متفاوت در آن زمان به شمار می‌آمدند ، مشهورترین مدل ساخته شده آن زمان یک مدل پیپ به فرم Oom Paul با سایز بزرگ بود .

تولیدات برند Lorenzo Pipes در دهه هفتاد و هشتاد میلادی برای خود در بین جوامع آن روزگار تبدیل به یک خرده فرهنگ عام شده بود ، به عنوان مثال دانشجویان آن زمان با لباس های یقه اسکی و پیپ های مردانه لورنزو در دست از تصاویر رایج در آن دوران به شمار می آیند و به همین دلیل داشتن یک پیپ لورنزو در آن زمان شخصیت و ویژگی خاص و منحصر به فردی به حساب می آمد .

در سال ۱۹۸۳ با مرگ تنها دختر لورنزو بر اثر سرطان ، وی از شدت ناراحتی خود را بازنشسته کرده و کار را رها کرد بدون هیچ وارث و ادامه دهنده راهی .

پس از آن ، برای مدت کوتاهی این برند در زیر حمایت سایت گروه تجاری کاموی لندن به کار ادامه داد تا اینکه در سال ۱۹۸۷ لورنزو درگذشت .

در سال ۱۹۸۸ ریکاردو آلیورتی و همسرش علامت تجاری لورنزو از خانواده تالیابو خریداری کردند و تولید این برند مشهور و فاخر Lorenzo Pipes از سر گرفته شد .

خانواده آلیورتی از زمانی که رومولو آلیورتی ، پدر صاحبان فعلی در سال ۱۹۲۰ به برادران لانا پیوست ، در زمینه ساخت پیپ های برایری فعال بودند ، وی سپس به درجه مدیریت کارگاه برادران لانا رسید و به همین خاطر بود که پسر وی علاقه ساخت و فعالیت در زمینه پیپ های برایری را از خود نشان داد .

ریکاردو در سال ۱۹۵۴ زیر نظر پدر خود رومولو آموختن حرفه پیپ سازی را آغاز کرد و پس از بازنشستگی پدر ، در سال ۱۹۷۳ به جای او نشست .

امروزه نسل سوم خانواده آلیورتی برای شرکت Lorenzo Pipes مشغول به کار هستند .

ماسیمو آلیورتی ، پسر ریکاردو از سال ۱۹۹۱ به عنوان مدیر شرکت مشغول به کار می باشد .

تولیدات با کیفیت تر برند Lorenzo Pipes همچون سری های : تک ستاره ، دو ستاره ، سه ستاره و :
Moscato
Spumante
Grand Canadian

در ایتالیا ساخته می شوند و تولیداتی با درجه پایین تر همچون سری های :
New Era- Poggio
New Era- Riesling
Angera
….

در کشور آلبانی و در کارگاه پیپ سازی Tomoro به جهت بهره بردن از ذخایر برایر موجود در منطقه آلبانی ، ساخته می شوند .