پیپ سنتی ژاپنی Kisero
در حالی که پیپهای صنعتگران ژاپنی به دلیل طراحی نوآورانه و کیفیت اسموک شان شهرت جهانی دارند، سنت دیرینه فرهنگ پیپ در این کشور جزیرهای، وجود دارد که به بیش از چهار قرن بازمیگردد.
تنباکو توسط بازرگانان پرتغالی در دهه ۱۵۷۰ و پیپ فلزی هلندی در حدود سال ۱۵۸۵ وارد ژاپن شدند، زمانی که هلندیها برای اولین بار از طریق یک کشتی پرتغالی از هند با پیپهایی که تجار و ملوانان ترجیح میدادند، به خصوص در مقایسه با پیپهای سفالی، به ژاپن رسیدند. تنباکو در میان طبقات تاجر و فئودال ثروتمند رایج شد و ژاپنیها برای لذت بردن از این کالای جدید، پیپهای متمایزی به نام کیسرو Kisero ساختند.
منشا این کلمه مورد بحث قرار گرفته است و دو منبع معتبرتر، عبارتند از کلمه خِمِری khsier در کامبوج و کلمه پرتغالی que sorver با این حال، دکتر بارناباس تی سوزوکی، که به طور گسترده به عنوان مرجع پیشرو در استفاده از تنباکوی اولیه ژاپنی پذیرفته شده است، میگوید که «تنها یک منبع برای کلمه Kiseru وجود دارد: لغت پرتغالی que sorver، به معنای “چیزی برای نوشیدن”».
پرتغالیها قبل از پایان قرن نوزدهم از پیپ برای سیگار کشیدن استفاده نمیکردند و کلمه cachinbo را که به احتمال زیاد از عربی گرفته شده بود استفاده میکردند.
دکتر سوزوکی علاوه بر این میگوید که ” کلمه کامبوجیایی khsier مخدوش کلمه ژاپنی kiseru است. دو شهر ژاپنی در کامبوج وجود داشت که در قرن هفدهم توسط کشتیهای هلندی و ژاپنی برای آنها تنباکو تأمین میشد.
کیسرو به عنوان وسیله اصلی برای مصرف تنباکو در ژاپن پذیرفته شد و تقریباً در تمام جنبههای فرهنگ توده ژاپنی به ویژه در دوره ادو راه یافت.
به طور خلاصه، کیسرو یک پیپ تنباکوی سنتی ژاپنی است. طراحی اولیه کیسرو کاملاً شبیه به سایر پیپهای دوره مدرن اولیه است که از یک کاسه کوچک، یک شنک و یک دهانه تشکیل میشود، اگرچه تغییرات قابل توجهی در سبک و عملکرد وجود دارد، که در ادامه بررسی خواهیم دید.
متداول ترین سبک کیسرو
متداولترین سبک “راو کیسرو” Rau Kisero است که شامل یک کاسه برنجی یا آهنی است که به یک شنک متصل میشود که معمولاً از جنس بامبو یا چوب سخت ساخته میشود و بخش فلزی دوم آن را تشکیل میدهد. خاصیت جاذب مواد شنک به بخشهای میانی این پیپها کمک میکند تا به عنوان یک سیستم فیلتر طبیعی عمل کنند، زیرا نی متخلخل است و چوب، ناخالصی را از دود خارج میکنند، شبیه به پیپهای بامبو که در میان صنعتگران غربی محبوبیت دارند. برخلاف پیپهای بامبو در غرب، راو یا نی به گونهای طراحی شده است که قابل جابجایی باشد و بسیاری از اسموکر به طور مرتب آنها را تعویض میکنند تا طعم و خنکی دود حفظ شود.
دومین سبک اصلی کاملاً از فلز ساخته شده است که nobe-kiseru نام دارد. متمایزترین ویژگی کیسرو در کاسههای کوچک این پیپها نهفته است، که اغلب بزرگتر از نوک انگشت فرد نیستند. مانند پیپهای امروزی، تنوع تاریخی قابل توجهی در اندازه و سبک وجود داشت که نشان دهنده موقعیت اجتماعی مالک و حتی شغل آنها بود. در حالی که اندازه کاسه نسبتاً ثابت است، طول کیسرو میتواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، پیپهای کوتاه تر، از نظر تاریخی، در بین افراد کارگر رایج بود، و موارد بلند و ظریفتر مورد علاقه طبقه بالاست، مشابه پیپهای کره ای!
Kizami مانند پیپهای اولیه اروپایی، کاسههای کیسرو به دلیل کمبود و قیمت تنباکو کوچکتر از آنهایی بودند که امروزه استفاده میشوند، اما حتی زمانی که تنباکو در دسترستر شد، کیسرو کاسههای کوچک خود را حفظ کرد. دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد که یکی از آنها نوع خاصی از تنباکوی مصرفی در ژاپن به نام کیزامی است. کیزامی در درجه اول به تنباکوی بسیار ریز اسموک شده در کیسرو اشاره دارد، برخلاف هر گونه خاص، اگرچه کیزامی از گونههای پرورش یافته در ژاپن ساخته میشود که تقریباً در خارج از کشور ناشناخته هستند.
اگر کسی تجربهای با تنباکوهای برش خورده مانند Le Petite Robin توسط Tabac Manil داشته باشد، میتواند به درک درستی از کیفیت کیزامی نزدیک شود، اگرچه حتی این ترکیب بلژیکی در مقایسه با ظرافت مو مانند تنباکوی kizami شبیه یک برش نواری زمخت است.
کاسههای کوچکتر با تکنیک بارگذاری مورد نیاز برای لذت کامل از تنباکوی منحصربهفرد ژاپن، و همچنین یک موضوع سلیقه، مناسبتر هستند، زیرا اسموکرها در ژاپن فئودالی نیز ترجیح میدادند چندین کاسه کوچک را در یک جلسه دود کنند، نه یک کاسه بزرگتر. امروزه دو برند اصلی کیزامی تولید میشود: تاکارابون (به معنی کشتی گنج) و کوئیکی اولی توسط Flandria Tobaccos در بلژیک ساخته شده است، با برش کمی خشنتر، بیشتر شبیه برش شگ است، در حالی که دومی در ژاپن فقط با استفاده از برگ بومی که کاملاً با دست فرآوری شده است، تولید میشود و با زحمت بستههای تنباکو را به بهترین برشها با ابزارهای خردکن تخصصی برش میدهند و شباهت زیادی به تکنیکهای قرون گذشته و سنتی دارد.
چگونه یک کیسرو را بکشیم
طراحی منحصربهفرد کیسرو، همراه با فرم منحصربفرد تنباکوی که برای آن در نظر گرفته شده است، نیازمند فرآیند بارگذاری و اسموک کردن خاصی است که با روشهای مورد استفاده برای پیپهای غربی متفاوت است.
کاسه پیپ اغلب در یک فرآیند دو مرحلهای پر میشود، ابتدا مقداری تنباکو برداشته و آن را محکم در انتهای محفظه بارگذاری میکنند. در مرحله بعد، مقداری بزرگتر از توتون در بالای لایه پایه به شکل گرانشی قرار میگیرد و بالای لبه محفظه انباشته میشود. این امر به تنباکوی بالای محفظه اجازه میدهد تا قبل از ایجاد سوختن، آهستهتر با پیشروی دود، به راحتی روشن شود.
در حالی که پر کردن محفظه بالای لبه اجازه میدهد تا تنباکو بیشتری برای هر اسموک وجود داشته باشد، محفظه کوچک پایینی به سرعت مصرف میشود. اسموکرها اغلب کاسه پیپ را چندین بار در یک جلسه پر میکنند. از آنجایی که محفظه فلزی در برابر سوختن مصون است، نباید نگران گرم شدن بیش از حد آن بود. از آنجایی که به دست آوردن تنباکوی کیزامی بسیار دشوار است، نمی توان توضیحات زیادی برای طعم تنباکو ارائه کرد، اگرچه اندازه کوچک برگ خام رنگ روشن باعث میشود باور داشت که بیشباهت به انواع خاصی از تنباکوهای ویرجینیا و اورینتال نیست.
کنکا – کیسرو: پیپ جنگی ژاپنی !
شاید جالبترین جنبه کیسرو سازگاری آن به عنوان وسیلهای برای پیپ کشیدن و در عین حال یک سلاح دفاع شخصی باشد. در زمانی که مصرف تنباکو برای اولین بار معرفی شد، ژاپن در حال تجربه سالهای رو به زوال دوران سنگوکو جیدای یا دوره کشورهای متخاصم بود، زمانی که این کشور در وضعیت جنگی تقریباً دائمی در میان قبیلههای قدرتمند سامورایی بود که به دنبال تصدی سمت شوگان بودند.
امکان خشونت یک واقعیت فراگیر در همه سطوح جامعه بود و بسیاری از سیستمهای هنرهای رزمی با استفاده از طیف وسیعی از اقلام، از فلوت بامبو گرفته تا، در این مورد پیپ، توسعه یافتند. حتی پس از اینکه توکوگاوا شوگونات ثبات نسبی را برای ژاپن به ارمغان آورد، سندیکاهای جنایتکار در شهرهای دوره ادو به وفور یافت میشوند و تولیدکنندگان پیپ را به ابداع کیسروهای تخصصی هدایت میکنند که میتواند در موقعیتهایی که دیپلماسی کافی نبود، به عنوان وسیلهای رزمی عمل کند!
این کیسروها به طور قابل توجهی بزرگتر از همتایان خود بودند و بسیاری از آنها اندازه کاسه و دهانی را تا اندازههای گرز مانند داشتند! در حالی که طول کلی نسبتاً کوتاهی داشتند. سایر پیپهای جنگی فوقالعاده بلند و از آهن ساخته شده بودند، برخی از آنها شامل گل میخهایی در وسط برای گرفتن مطمئنتر در دست بودند و مانند شمشیرهای کوتاه به کار میرفتند.
چنین پیپهایی بهویژه در میان باکوتوها، پیشینیان قبیلههای معروف یاکوزا که بهخاطر راهاندازی لانههای قمار غیرقانونی بدنام بودند، محبوبیت زیادی داشتند. استفاده از کنکا-کیسرو به آنها امتیاز داشتن سلاحهایی می داد که میتوانستند آشکارا روی کمربندهایشان حمل کنند، بدون اینکه ظن زیادی از سوی مقامات برانگیخته شود.
با گذشت زمان، یک شکل اختصاصی از هنرهای رزمی با استفاده از این پیپها توسعه یافت و کیسرو جوتسو نام داشت، که از شکلهای قبلی که از تسن یا فن جنگی استفاده میکردند، الگوبرداری شد.
کیسرو و مراسم سنتی چای ژاپنی
در دیگر طیفهای اجتماعی، اسموک کیسرو، مانند بسیاری از جنبههای فرهنگ عالی ژاپن، در طول دوره ادو، بین سال های ۱۶۰۳ و ۱۸۶۸، به طور فزایندهای رسمیت یافت. وسیله ای برای به رخ کشیدن ثروت و سلیقه خوب خود.
مراسم معمول اسموک تنباکو یا تاباکو – دو، اغلب قبل از ورود مهمان به خانه آغاز میشود و میزبان از قبل سینی مفصلی از تنباکو، پیپ و سایر لوازم جانبی به نام تاباکو بون آماده میکند. به محض ورود مهمان، میزبان از آنها میخواهد که مقداری تنباکو بکشند، که مهمان مودبانه امتناع میکند، زیرا صاحب خانه باید ابتدا اسموک را شروع کند. این تعارف چندین بار تکرار میشد تا زمانی که میزبان با دقت کیسرو را قبل از تحویل آن به مهمان تمیز کند. در نهایت، مهمان میتواند اسموک را شروع کند.
تاباکو – دو در نهایت چنان بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ مهمان نوازی ژاپن شد که اغلب در مراسم سنتی چای گنجانده می شد. در برخی مدارس چای، تاباکو بون یک آیتم مهم برای نمایش در طول مراسم باقی مانده است، اگرچه کشیدن کیسرو کمتر رایج شده است.
کیسرو در زمان حال برای بیش از سه قرن، کیسرو عملا تنها راه مصرف تنباکو در ژاپن بود. با این حال، پس از بازسازی میجی، کشور را به روی تجارت خارجی بیشتری در سال ۱۸۶۸ باز کرد، پیپ سنتی به سرعت با معرفی سیگار کمرنگ شد. امروزه تنها یک فروشگاه اختصاص داده شده به کیسرو در ژاپن باقی مانده است.
Tanigawa Sejiro Shoten در کیوتو کیسرو را ارائه می دهد که کاملاً با دست با برنج کوبیده و صیقلی ساخته شده و تنها از تکنیکهای سنتی استفاده می کند.
در حالی که چنین وضعیتی ممکن است برای کیسرو وخیم به نظر برسد، پیپ در سالهای اخیر چیزی شبیه به رنسانس را تجربه کرده است و بسیاری از جوانان به طور فزایندهای به روشهای سنتی تنباکو و اسموک آن علاقهمند شدهاند.
تانیگاوا سجیرو شوتن حتی میزبان یک باشگاه ایکیجین یا ” مردم باهوش ” است، جایی که علاقهمندان برای لذت بردن از تجربه منحصر به فرد کیسرو جمع میشوند. علاوه بر این، جشنواره سالانه kiseru در نزدیکی شهر Ishioka، استان ایباراکی وجود دارد که از سال ۱۹۵۴ هر سال در سپتامبر برگزار میشود.
در آن سال، محصول تنباکوی محلی از اثرات تگرگ شدید در امان ماند، چیزی که کشاورزان محلی آن را معجزه میدانستند. بعنوان شکرگزاری، آنها کیسرو عظیمی به طول ۳.۵ متر یا حدود ۱۱.۵ فوت ساختند و آن را از کوه کابا به زیارتگاه شینتو بردند و به خدایان محلی تقدیم کردند.
از آن زمان به یک سنت سالانه تبدیل شده است البته با یک کیسرو بزرگتر، که توسط شرکت تولیدی موراتا در سال ۱۹۶۴ ساخته شد. پیپی کاملاً کاربردی که با استفاده از یک پمپ مخصوص متصل به دهانی روشن و دود میشود.
برای کسانی که به کیسرو علاقهمند هستند، Tsuge یک روش در دسترس برای آزمایش کیفیت سیگار کشیدن پیپهای سنتی ژاپنی ارائه میدهد. خط تولید پیپهای Ichirin مجموعهای از طرحهایی در فرم دابلین است که بر اساس کیسرو مدلسازی شدهاند، با شنک بلند بامبو و کاسه کوچکی که به اسموکرها اجازه میدهد تا جایی که برایر اجازه میدهد، اسموکی نزدیک به یک کیسرو را تجربه کنند. در حالی که ممکن است کسی به کیزامی دسترسی نداشته باشد، این پیپها برای کشیدن تنباکوهای برش شگ نیز عالی هستند.
کیسرو و تنباکوی همراه آن یکی از قدیمیترین سنتهای مستمر تنباکو در خارج از قاره آمریکا هستند که نه تنها به دلیل ویژگیهای زیباییشناختی منحصربهفردشان، بلکه در تجربه منحصربهفرد اسموکی که ارائه میکنند، خاص هستند. علیرغم فراگیر شدن سایر اشکال اسموک، استفاده از کیسرو همچنان ادامه دارد و رشد میکند بدون هیچ نشانهای از ناپدید شدن. با کمی شانس، علاقهمندان پرشور از همه کشورها ممکن است بتوانند از اسموک تنباکوی کیزامی خوب لذت ببرند.
شما میتوانید برای تهیه پیپ و ادوات آن به صورت آنلاین در وب سایت فروشگاه پاسارگاد تاباک یا بصورت حضوری آن را تهیه کنید.
4 دیدگاه دربارهٔ «پیپ سنتی ژاپنی Kisero»
خیلی مطلب جذابی بود
شما تو فروشگاهتون از این مدل پیپ هم موجود دارید؟
ممنونم عالی بود ماسترو رحیمی عزیز
درود بر پدر پیپ ایران عالی بود
چه جالب نمیدونستم ژاپنی ها هم فرهنگ پیپ کشیدن داشتن ممنونم پدر پیپ ایران