پیپ کرن کاب

پیپ کرن کاب

اولین قدم برای ساخت یک پیپ کرن کاب، کاشت و برداشت ذرت است. در دهه ۱۸۶۰ هنگامی که “میسوری میرشام” شروع به تولید این نوع پیپ کرد، چوب ذرت از هر نوع ذرت دامی جمع میشد تا کرن کاب‌ها ساخته شوند.

اگرچه در طی سال‌ها پیوند زدن باعث به وجود آمدن تغییرات در ذرت‌ها و در نتیجه به دست آمدن توده‌های کوچکتر از چوب ذرت شد. بنابراین صنعت پیپ کرن کاب به دانشگاه میسوری ماموریتی داد تا بذر ذرت‌هایی را پرورش دهند که بتوان از آن توده‌های چوب بزرگتری به دست آورد.

امروزه “میسوری میرشام” مالک تقریبا ۱۵۰ جریب زمین زراعی در میسوری است که میتوانند در آنجا ذرت‌های خود را پرورش دهند و در بعضی مواقع کشاورزان محلی نیز از قسمت‌های اضافی این اراضی استفاده می‌کنند.

فرآیند کهنه شدن و پوست کندن

بعد از برداشت ذرت‌ها آن‌ها را در انبارهای کوچکی در هوای آزاد انباشته می‌کنند تا وقتی که قابل پوست کندن شوند. از آنجایی که امروزه لوازم جدیدی برای شکستن چوب ذرت و پوست کندن ذرت طراحی شده است، فرآیند پوست کندن با دستگاه‌های مخصوصی انجام می‌شود. بعد از شکستن و تکه‌تکه کردن چوب ذرت‌ها آن‌ها را برای مدت دو سال در سومین طبقه کارخانه انبار می‌کنند، به این فرآیند کهنه شدن می‌گویند که باعث سخت‌تر و محکم‌تر شدن و همچنین خشک شدن کامل چوب‌ها می‌شود.

پیپ کورن کاب پیپ تست توتون!

مرحله بعدی تبدیل تکه چوب‌های ذرت به پیپ:

زمانیکه چوب‌های ذرت آماده تبدیل شدن به پیپ شدند در ابتدا به پایین‌ترین سطح کارخانه فرستاده می‌شوند. جایی که با اره به اشکالی به طول یک پیپ برش داده می‌شوند و سپس به ترتیب اندازه مرتب می‌شوند. سایز و اندازه‌ی آن‌ها مشخص می‌کند که در آخر هر کدام از آن‌ها به چه نوع پیپی تبدیل خواهند شد.

بعد از طی این مراحل با ماشین تراشکاری قسمت کاسه‌ی پیپ را برای قرار دادن توتون ایجاد می‌کنند. در بعضی از پیپ‌ها قسمت کاسه به طور کامل سوراخ می‌شود و بعد تکه چوبی را در زیر کاسه آن جا می‌دهند. سپس هر پیپ در دستگاه‌های تراشکاری مخصوصی قرار می‌گیرد که هر دستگاه شکل های متفاوت و به خصوصی را تولید می‌کند.

تعداد کمی از پیپها مثل “مک آرتور و کانتری جنتلمن” به طور دستی تراش داده می‌شوند. قدم بعدی فرایند پر کردن است که یعنی استفاده از گچ پاریس (گچ مخصوص شکسته بندی و قالب گیری) بر سطح کاسه. سپس کاسه‌ها را برای یک روز خشک می‌کنند تا به فرایند بعدی برسند که سنباده زدن کاسه به منظور صاف و صیقلی شدن آن است.

کاسه‌های پیپ‌های ارزان قیمت‌تر ابتدا در یک ماشینی شبیه میکسر بتن‌سازی جلا داده می‌شوند و سپس آن‌ها را روی توری‌های مخصوص قرار داده تا خشک شوند. کاسه‌های پیپ‌های گران‌تر روی دوک‌هایی قرار می‌گیرند که با چرخش از اتاقک‌های مخصوصی که دارای سیستم اسپری داخلی هستند می‌گذرند و در آنجا با مخلوطی از الکل و رنگ لاکی روکش می‌شوند.

پس از خشک شدن کاسه‌ها فرایند جمع بندی و سر هم بندی آغاز می‌شود. از جوهر برای شبیه کردن استم‌های چوبی به چوب ذرت استفاده می‌کنند. سپس حلقه یا بست فلزی‌ای با چکش به استم کوبیده می‌شود و استم به کاسه چسبانده و وصل می‌شود. کاسه‌ها به دور استم‌ها وصل می‌شوند و هر بی قاعدگی و بی‌نظمی کوچک در چوب ذرت نیز در آخر به بقیه اجزا می‌پیوندد. بعد از تمام این مراحل پیپ‌ها آماده‌ی بسته‌بندی و حمل شدن با کشتی‌ها و در نهایت فرستاده شدن به تمام نقاط جهان هستند.

جهت اطلاع ماسترو رحیمی هم پیپ‌های کورن کاب رو ساخته‌اند.